Modlitwa nad ludem
Modlitwa nad ludem jest rozszerzeniem końcowego błogosławieństwa Mszy. Pojawia się ona stosunkowo rzadko w naszych liturgiach. Częściej spotykaną formą jest tzw. uroczyste błogosławieństwo.
Modlitwę nad ludem można dodać zawsze, niezależnie od tego, czy liturgia ma charakter uroczysty czy zwykły. Jednakże w Wielkim Poście jest ona wręcz zalecana. Chodzi nie tyle
o podkreślenie odmienności tego okresu liturgicznego, ile o wsparcie wiernych szczególną modlitwą kapłana. Dla wszystkich Wielki Post jest bowiem czasem wytężonej walki duchowej
i pracy nad sobą.
Najnowsze wydanie typiczne Mszału Rzymskiego (2002) podaje specjalne modlitwy nad ludem na każdy dzień Wielkiego Postu. Są one umieszczone w formularzach na poszczególne dni. Nie dysponując jeszcze tymi tekstami w obecnym polskim wydaniu Mszału i oczekując na nowe, możemy jednak posłużyć się modlitwami nad ludem podanymi na stronie 394*. Spośród 23 modlitw nad ludem podanych w zbiorze możemy wybierać dowolnie, ubogacając codzienną liturgię Mszy w okresie Wielkiego Postu.
Po wezwaniu Pan z wami i odpowiedzi ludu, diakon lub sam kapłan może, choć nie musi, skierować do wiernych wezwanie Pochylcie głowy na błogosławieństwo. Słowa te może zastąpić innymi, np. Pochylcie głowy wasze przed Bogiem lub jeszcze innymi, podobnymi w treści do tych. Następnie wyciąga ręce nad ludem, podobnie jak w przypadku uroczystego błogosławieństwa. Następnie, bez wezwania Módlmy się, odmawia lub śpiewa modlitwę, po zakończeniu której wierni odpowiadają Amen. Następnie błogosławi lud w zwykły sposób, po czym diakon lub on sam rozsyła zebranych.
Źródło: Biuletyn Duszpasterski Diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej 3/19, s. 11.